mihan

    یزد گرد سوم سی چهارمین وآخرین پادشاه ساسانی پسر شهریار و نوه خسرو پرویز و همسر محبوبش شیرین بود. حمله اعراب در زمان پادشاهی او رخ داد. که به تسخیر تیسفون و تقریبآ تمام قلمرو ساسانی و آوارگی یزد گرد انجامید . البته یزد گرد در نتیجه خیانت عده از زیر دستانش در پیرامون مرو کشته شد. اما اگر بخواهیم نگاهی به شکست ایرانیان از اعراب بیندازیم باید به چند عامل توجه کنیم .

                               1_ ساختار جامعه ایران. در ایران آن روزگار جامعه ای بسته بود و به سه دسته تقسیم شده بود یک طبقه (کاست) این طبقه هیچ اختیاری در چامعه ایران نداشت و نمی توانست از یک طبقه به طبقه بالاتر برود بیشتر بار اقتصادی جامعه بر دوش این طبقه بود . بنابراین  با حمله اعراب مسلمان به ایران این طبق به اعراب پیوستن و حتی برخی از آنها به اعراب برای حمله به ایران نیز کمک کردن.

2_دومین طبقه روشنفکران بودن این طبقه میان طبقه کاست و اشراف قرار داشت. شاید شاید اکثر مورخین و بعضی از دوست داران ایران علت شکست ایرانیان از اعراب را متوجه طبقه اول (کاست) بدانند اما به عقیده بنده این طبقه (روشنفکران) خیانت کارترین طبقه آن روزگار به ایران بود چرا که این طبقه به جای آن که بیاید مردم ایران را عواقب حمله اعراب به ایران آگاه کند خود نیز به اعراب پیوستن و دیگر هیچ راهی برای اشراف زادگان برای جلوگیری از هجوم اعراب باقی نگذاشتند . آری شاید کار این طبقه جنگ و جنگاوری نبود اما همان طور که از روشنفکری بر می آید می توانست مردم از عواقب این حمله آگاه کند .

3_و سومین طبقه اشراف زادگان بودن این طبقه وقتی دیدن دو طبقه قبل دو طبقه قبل بع مسلمانان پیوسته اند دیگر هیچ راهی برای جلوگیری از فروپاشی ایران پیدا نکردن هرچند که جنگ های کوتاهی هم با اعراب انجام دادند اما ناموفق بود و با شکست یاران یزد گرد همراه بود .

اما اگر بگویم چه گونه شد که ایرانیان فریب اعراب را خوردن باید بگویم باید بگویم شعا رهای که اعراب نیز میگفتند قابل توجه است. آ نها از برابری و برادری و از بین بردن طبقات اجتماعی و ظلم و فساد و....بود که تقریبآ به هیچ کدام از آنها نیز خود توجه نکردن. اما عوامل دیگر این بود  که اعراب با تفکری که دینشان (اسلام) داشتند با حمله به ایران اگر موفق میشدند  به ثروت بی پایان و زنانی زیبا دست پیدا میکردن و اگر هم شکست می خوردن به بهشتی جاودان رهسپار می شدن و شاید همین علت بود که آنان هیچ ترسی از حمله به ایران نداشتند.     

نویسنده: سعید کریمی